เพื่อนสนิท ... ก็คือ
เพื่อนธรรมดาๆ คนนึงที่ดันสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆ ทั่วๆ ไป
ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลายๆ อย่าง
ที่คล้ายๆ กับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น
ถึงจะมาสนิทกันได้

บางที อาจไม่ใช่นิสัย ...
บางที อาจไม่ใช่หน้าตา ...
บางที อาจไม่ใช่ฐานะ ...
บางที อาจไม่ใช่ระดับความรู้ ...
แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่ต้องเป็นมันคนนี้เท่านั้นที่มี . . . *

บางครั้ง ...
เราก็ไม่ไป ที่ที่เราอยากไป
เพียงเพราะว่า มันไม่มีมันไปด้วย

บางครั้ง ...
นั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนาน แต่แค่เห็นหน้ามัน
น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตาย กลับทะลักออกมาได้จนหมด

บางครั้ง ...
ถ้ามีเสียงหัวเราะของมันด้วย
เราจะหัวเราะได้ดังกว่านี้

บางครั้ง ...

ร้อยคำปลอบใจของใครก็ไม่รู้
ยังอุ่นใจไม่เท่ามือมันที่แค่ตบเบาๆ ที่หัวไหล่
บอกเป็นนัยๆ ว่า
ฉันยังอยู่ตรงนี้.............*

เ ร า ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น แ ค่ เ พื่ อ น . . .
แ ต่ เ ร า เ ป็ น ตั้ ง เ พื่ อ น ต่ า ง ห า ก . . .

เพราะเพื่อนมีความสำคัญมากๆ ...
มากจนบางคนแยกไม่ออก
เอาไปเปรียบเทียบกะแฟน ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน
ทั้งๆ ที่มันคนละเรื่องกันเลย ..........*

แต่เมื่อเวลาที่เราอยู่ในห้วงของความรัก ...
เพื่อน จะกลายเป็นส่วนเกินของโลกส่วนตัวเราทันที
เวลาที่จะกลับมานึกถึงมันได้อีกที ...
ก็ตอนที่อกหักนู่นแหละ

ก็เคยคิดเหมือนกันนะ
ถ้าเราเป็นมัน จะรู้สึกยังไง ???
เวลาที่กำลังมีความสุขในห้วงของความรัก
ก็แทบไม่ได้จะไปเที่ยวไหนกับมันเลย
นานๆ ถึงจะโทรไปหาที

แต่พอผิดหวัง พอเจ็บตัวขึ้นมา
นาทีนั้นอยากกดโทรศัพท์ไปหามันก่อน
อยากให้มันรับโทรศัพท์ก่อน
ซึ่งบางทีมันนอนไปแล้ว ก็จะไล่มันให้กลับไปนอนเหอะ
ไม่ต้องตื่นขึ้นมาฟังเรื่องราวใดๆ ทั้งนั้น
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่มันรับโทรศัพท์ ก็พอแล้ว

แบบนี้ละมั้งที่เค้าว่า ...
เพื่อน คือคนที่สามารถนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ
แต่ลุกจากกันไปได้เหมือนคุยกันไปนับล้านคำ
แต่แทนที่มันจะด่าว่าอกหักแล้วค่อยนึกถึงเพื่อน ...
กลับกลายเป็นว่า

"มึงรู้ไหมว่ากูดีใจแค่ไหน ที่เวลามึงเสียใจ" ...

กูเป็นคนแรกที่มึงนึกถึง" ...

เพื่อน ... คือคนที่เมื่อเราสุข เราไม่เห็นมันอยู่ในสายตา
แต่เป็นคนไม่มีวันปล่อยให้เราล้มลง

ไม่ว่าเราจะเจ็บมาจากไหน

- - - - ล อ ง คิ ด ดู ซิ ว่ า เ ร า พ บ เ พื่ อ น แ บ บ นี้ รึ ยั ง - - - -